Ode aan de Veertigers!

WIJ ZIJN GODVERDOMME VERANDERD IN EEN OUDE NOKIA!

Lieve veertiger, laten we eerlijk zijn. De aftakeling is wel begonnen hè! Het inlegkruisje is allang geen festivalattribuutje meer maar een keiharde must. De tijd dat jij nog een gloednieuwe iPhone 10 was en het gevoel had dat je hip en booming was, ligt al ver achter je. Niks geen batterij meer die de hele dag meegaat. Ja je kont die is inmiddels in een flinke batterij veranderd. Nee, ineens sta je op en kraken je botten zo hard dat de buurman er wakker van wordt. En dan pas realiseer je je: ‘KAK ik ben gewoon veranderd in die foeilelijke, veel te zware, stoffige, onhandelbare, gebruiksonvriendelijke NOKIA uit het jaar blok.' Ooit razendsnel, altijd up-to-date, mega-sexy & vol mogelijkheden. Maar nu? Je bent een soort van floppydisk geworden. Alleen het woord zegt het al: FLOPPY! Alles is ineens groot, traag, en totaal niet compatibel met de moderne wereld. Je hebt opslagruimte voor precies drie dingen, en als je er ook maar 1 onbenullig schoolpleinnieuwtje bijstopt dan ben je direct vergeten dat je kind bijvoorbeeld een kinderfeestje heeft. Hetgeen mij afgelopen zaterdag overkwam toen ik door een moeder werd gebeld: ‘Zijn jullie al onderweg?’ ‘Huh?! Onderweg?! Waarnaartoe?!’

Ja ja lieve veertigers, welkom in de wereld der krakende fossielen. Welkom in de prachtige, vermoeiende, hilarische realiteit van het veertigplus-leven. Laten we eens kijken wat er toch allemaal met die FANTASTISCHE veertigers aan de hand is:

1. De batterij is om 14:00 leeg!

Vroeger was je zo’n lekker fluffy, graag gezien, schattig Duracell-konijntje op standje ‘speed’. Tot diep in de nacht feesten, drie uur slaap pakken en de volgende dag gewoon functioneren? Geen probleem. Nu? Nu voelt het ochtendritueel vaak al als een halve dag werken.

En het bizarre is: je slaapt méér dan ooit! Want op zaterdagavond rond 22 uur is Miss Sexy na drie wijntjes compleet gevloerd en moet ze gaan liggen om weer opgeladen te worden. Net als die oude Nokia waarvan de batterij het ook geen dag volhield en die ‘s ochtends alsnog op 12% staat en met een diepe zucht aankondigt: "Batterij bijna leeg." En jij denkt: Same, girl. Same.

2. Software-updates? Doe maar niet.

Vroeger was je nieuwsgierig naar nieuwe trends, technologieën en social-media-hypes. Nu merk je dat je de ‘software-updates’ in je leven steeds vaker wegklikt. Nieuwe social media? Pfff…. Of beter gezegd: ‘TIK TOK, daar ga jij écht niet op hoor mam!’ aldus mijn pubers. Snapchat vind ik dan nog wel hilarisch met die grappige filters maar dat vinden mijn kinderen inmiddels al net zo belachelijk als het feit dat ik ademhaal tijdens het eten. Wel heb ik een VIP-status op het bejaardenplatform Facebook waar alle lieve tante Annies, ome Adjes of die smerige geschiedenis leraar van 100 jaar geleden je nog plat liken (liken hè mensen, niet likken!) om je ‘fantastische’ vakantiefoto’s. Of Hyves lieve veertigers, OMG, kennen jullie dat nog? Dat was toch helemaal de bom! ‘Hyven, Hyvede, gehyved!’ Fantastisch was dat!

En dan die fucking kinderen, ja ja ook daar wil ik het even over hebben. Vroeger vonden ze alles fantastisch aan je! Was mama de liefste van de wereld en papa de sterkste. Keken ze de hele dag letterlijk en figuurlijk tegen ons op, kropen ze zo heerlijk met die snotneuzen tegen je aan en hingen ze überschattig aan je been te sjorren omdat ‘papa en mama nóóit weg mogen gaan!’ Nou ik kan heel kort zijn over het beeld dat mijn kinderen NU van ons hebben: mama is de belachelijkste en papa zit onder een steen. En je kunt updaten of inchecken wat je wilt, die inhaalslag gaan wij niet meer maken. We moeten accepteren dat wij voor die kinderen enkel nog een versleten VHS-videoband zijn met nog wat oude herinneringen van de film Dirty Dancing uit 1987.

3. Achterstallig onderhoud

Je kijkt ’s morgens in de spiegel, als het nog donker is, en denkt: ‘Zo dat is best een lekker ding daar in die spiegel!’ Maar dan maak je onder het wandelen, in het prachtige zachte buitenlicht een vrolijke selfie van deze ‘vooroorlogse Nokia’ en dan ‘kickt de shit in’. Niet letterlijk natuurlijk, al zijn we daar ook niet meer ver vandaan. Nee ineens zie je het! Rimpels, vouwen, dikke kinnen, chagrijnige mondhoeken, groeven, grijze haren, mee-eters, gerstekorrels, zwarte wallen, loopneuzen, écht alles wat je vroeger te ‘akward’ vond aan je ouders, dat ben jíj́ nu geworden! En als je in datzelfde verfomfaaide smoelwerk ’s avonds op een feestje ook nog twee wijntjes durft te gooien en je maakt dan een leuke ‘friendsselfie’ dan lazer je de volgende dag helemaal je bed uit als je het resultaat ziet. Oogleden die echt je neus nog net niet raken. En die sportclubs zijn er blij mee: want wij hijsen ons weer als een stel kanslozen in zo’n veel te strakke sportbroek om op woensdagochtend ‘onderkinnen-gym’ of ‘hangbuik-yoga’ te gaan doen. Wat compleet zinloos is want de boel is inmiddels zo verzakt dat er geen redden meer aan is. Maar ja, wij hardwerkende, doorzettende veertigers, gaan gewoon door, blijven hoop houden en denken nog steeds dat de ware “Pamela Anderson’ nog ergens in ons verstopt zit. Nou vergeet het maar!

4. Je ouwe kop zit vol met onzin

Je brein was ooit een efficiënte harde schijf. Namen, telefoonnummers, afspraken – alles had een vaste plek. Maar nu? Nu loop je de trap op en halverwege denk je: ‘Wat ging ik ook alweer doen?’ Hoe vaak kom je niet van de supermarkt terug en zeggen je man of kinderen: ‘heb je het meegenomen wat ik vroeg?’ ‘Het? Huh? Wat?’

En de grootste bullshit die onthoud je wel: het telefoonnummer van de buurvrouw van veertig jaar geleden, alle liedjes van Clouseau, de definitie van PR: ‘het stelselmatig bevorderen van wederzijds begrip tussen een organisatie en haar publieksgroepen’; 'megahandig' voor iemand wiens PR inmiddels helemaal aan diggelen ligt!

5. Schijt hebben aan iedereen

Vroeger deed je je best om iedereen te pleasen. Liep je te pronken met de Iphone 10. Nu? Nu kan het je allemaal geen zak meer schelen. Je draagt die comfortabele sportbroek met elastiek gewoon de hele week in het openbaar, je zegt ‘nee’ zonder schuldgevoel en je omarmt het feit dat je niet ieders beste vriend hoeft te zijn. Je hebt geen zin meer in mensen die energie vreten, of om plamuur op je kop te smeren of in verplichte feestjes waar je niemand mag.

Helaas is er één ding waaraan je géén schijt kunt hebben, en dat is je blaas. Want laten we eens even gezellig praten over die slappe bekkenbodem. Wat een slappe hap is dat zeg! Eén keer hoesten en de tent staat blank.  Trampolines? No-go area. Een sprintje trekken naar de trein? Ik zou het niet doen. Maar goed, je kan daar zelf gelukkig nog wel hard om lachen. Al moet je dat dan weer niet te hard doen want anders kan je alsnog naar huis voor een discrete absorberende Tena Lady. En dat klinkt dan wel weer als een heerlijke cocktail, de Pornstar Tena Lady!

6. ‘Is dit het nou?’

Misschien wel het grootste vraagstuk in een veertigers bestaan: de constante softwaremelding ‘Is dit het nou?’ Je carrière, je relatie, je dromen – alles komt ineens onder een vergrootglas te liggen. Net als een oude telefoon vraag je je af: ‘Kan ik nog een paar jaar mee, of wordt het tijd voor een upgrade?’

Sommige veertigers gooien het roer om, starten een eigen bedrijf of leren een nieuw talent. Anderen kiezen ervoor om gewoon alles lekker te laten hoe het is. Wat je ook kiest, het maakt eigenlijk geen zak uit. Wat belangrijk is dat je je beseft wat er nog wel is: bakken met nostalgie, tientallen jaren ervaring op het gebied van knikkeren en skippyballen. Je bezit inmiddels de POWER om FUCK YOU te zeggen tegen mensen waar je geen zak aan hebt en je doet inmiddels vooral wat je zelf leuk vindt. Oftewel je heb de kunst om er gewoon een beetje op los klooien, je helemaal eigen gemaakt. Fantastisch toch! En het mooiste is, je staat niet alleen. Ook je man, je vrienden, je facebook-matties, allemaal groeien ze met je mee. Dus kortom: al kraakt, lekt, hangt, vergeet, vergrijst, verwelkt de boel een beetje, is de batterij inderdaad sneller leeg en loop je eigenlijk maar wat aan te klooien, dat is toch eigenlijk gewoon fantastisch. Dat je weer die Nokia van toen mag zijn. Jij hebt karakter, jij hebt dingen meegemaakt, en je hebt een shitload aan herinneringen opgeslagen die geen enkele telefoon of Icloud ooit kan evenaren. Je bent misschien geen nieuwste model, maar je bent wél een classic. BE PROUD TO BE A FUCKING NOKIA! En dat lieve mensen is de mooiste upgrade van allemaal. Amen

Herken je iets in bovenstaand verhaal? Laat het me asjeblieft hieronder weten en plaats een reactie. Zou ik super dankbaar voor zijn!